Even rust nemen!

De afgelopen weken waren druk, ik maakte niet zelden weken waarin ik elke dag aan het werk was. Daarbij probeerde ik ook nog te trainen voor de 50km Ultrarun van La Boullionnante eind april. Rust nemen was er eigenlijk niet bij. Er was nog zoveel te doen dus elk vrij uurtje was ik op de zaak of rende ik als een dolle rond. En mijn manier van mezelf opladen voor de nieuwe job was ook 400km op de tandem in 4 dagen tijd rijden.Maar ik heb ook een paar nieuwe persoonlijke afstandsrecords gezet door 41,5 km te lopen tijdens de Be More Ultra Tour die ik op zondag 28 maart liep. De week erna in het paasweekend liep ik er 36,5 km & fietste ik er 47 km in de Ardennen.

De afgelopen weken waren dus vrij heftig en dat vertaalde zich naar slecht slapen, soms maar een paar uur per nacht omdat ik vaak al na 4 uur van de spierpijn wakker werd. Ik had nogal wat last van mijn spieren aan de zijkant van mijn romp. Vrijdag 9 april kwam ik s'ochtends op de racefiets naar het werk maar ik kwam er gebroken vanaf. De hele dag ging het eigenlijk nauwelijks qua werk. Ik was blij toen ik s'avond naar huis toe kon. Pluspuntje was dat de auto voor de deur stond, die had ik de vorige avond daar gelaten toen ik op de racefiets naar huis reed. s' Nachts heb ik echter nauwelijks geslapen. s' Ochtends kwam op de zaak voor het opengaan nog even een masseur langs. Die heeft geprobeerd me los te masseren maar dat was helaas tevergeefs... De dag zelf kwam ik gelukkig dankzij Marc goed door, die zag ook wel ik dat een naar rechts hellende collega niet zoveel uit kon richten. Marc, ik ben je daar dankbaar voor!

Voor zondag stond een 6 uurs Adventurerace op de planning. Ik heb helaas met pijn in het hart mijn teamgenote Chantal van der Geest moeten opbellen en haar moeten teleurstellen... Gelukkig vond ze nog snel een vervangster zodat ze wel kon starten. Hieronder op de foto: links Chantal, rechts Wanda Sloos. Er stond een pittig stukje actief zijn op het programma en dat zou ik echt niet kunnen doen nu. Zo moest er ge-MTB-ed, gestept, hardgelopen, geklauterd & gesurvivald worden... Zelf heb ik de zondag op valium en pijnstillers een stuk zwaarder dan paracetamol doorgebracht.

Ook maandag heb ik rust genomen en alleen s' middags ben ik even - per auto - naar de zaak gegaan om Florian die daar aan het werk was wat spullen te brengen. Florian heeft o.a. het snelle wielen rek gereed gemaakt. Ook bracht hij wat spullen en fietsen uit Groningen mee maar ook de beroemde massagestoel. Ik heb die dagen veel rugoefeningen gedaan en wat gedobberd in het zwembad. De afgelopen week ging het elke dag steeds beter en op vrijdag & zaterdag durfde ik het weer aan om met de fiets (de Single Speed Surly Karate Monkey voor een wat comfortabeler zit) naar het werk te gaan. Ik slaap weer de hele nacht door en hoewel ik nu braaf mijn oefeningen blijf doen, voel ik nergens geen spierpijn meer.

Wel heb ik besloten de 50km van La Boullionnante ter plekke om te zetten in de 25km. Ik heb 5 uur om te finishen dus zelfs als ik op zeer lage snelheid loop moet ik binnen de tijd kunnen finishen. Komend weekend is het zover. Ik reis dan op zaterdagmorgen al af naar Boullion samen met vast loopmaatje Chantal van der Geest. Om een impressie te krijgen van de zwaarte van de wedstrijd hier een paar verwijzingen naar een blog van Monique, een blog van Martine & een blog van Julie. Florian zal dan samen met Marc de winkel draaiende houden.